زهرا صدیق - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، واحد بوشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر، ایران
پویا دولابی - دکتری معماری و عضو هیات علمی، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه خلیج فارس،بوشهر، ایران
باقر کریمی - دکتری معماری و عضو هیات علمی، گروه معماری، دانشکده معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، بوشهر،ایران

دنیای رنگارنگ کودکان که به سادگی از کنار آن می گذریم ستون های شهری است که در آن زندگی می کنیم . از دیرباز کودک از دامان خانواده اش به جامعه سپرده می شده تا جامعه او را در فضاهای شهر جای دهد. متاسفانه شهر امروز از پذیرفتن کودک می هراسد و به انتظارمی ماند که کودک آمادگی رویارویی با آن را بیابد ، بدون شک در چنین شهری جایی که در ابتدا برای کودک پیدا می کنیم ، مدرسه است . مکانی که یک محیط عادی نیست ، یک واقعیت روانشناختی زنده و پویا است که نباید خود را بر کودک تحمیل کند بلکه باید متناسب با شخصیت وی شکل گیرد . از این رو همواره با این سوال مواجه می شویم ، محیطی که برای یک کودک به عنوان مدرسه طراحی میگردد باید دارای چه خصوصیات متفاوت تری باشد تا علاوه بر لذت بخش بودن ، با روحیات و ذهنیات آنها مطابقت داشته باشد پژوهش حاضر با بهره گیری از روش آماریspssبه تحلیل و ارزیابی نقاشی های کودکان9-6 شهرهای تهران و شیراز پرداخته و با اثبات فرضیاتی که انتظارات کودکان از فضای مدرسه را فراتر از یک چهاردیواری خشک و بی روح دانسته و آن را نیازمند بازنگری می بیند و تاثیر محیطکالبدی را در رفتارهای آنها تایید می کند ، سعی در ارایه نگرشی نو در باب طراحی مدارس کودکان دارد . نگرشی که طراحی محیط های آموزشی را براساس شناخت نیازهای کودکان امروز هدف غایی خود قرار دهد.

کودک، تصویر ذهنی، مدرسه، نقاشی