محمد ثابت پور - کارشناسی ارشد، الکترونیک، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
حمید رضایی - دکتری مهندسی دریا، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
محمدحسین کریمی - دکتری مهندسی دریا، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
وهب رضانژاد - کارشناسی ارشد، الکترونیک، دانشگاه صنعتی مالک اشتر

با توجه به دکترین دفاعی جمهوری اسلامی ایران در خصوص بکارگیری شناورهای تندرو در مقابل شناورهای دشمن، نزدیک شدن به اهداف مورد نظر بدون کشف توسط حساسههای دشمن، امری ضروری است. لذا با توجه به نقش محوری شناسایی و دقت در اطلاعات نظامی طرف مقابل )نیروهای دشمن(، که درخصوص تجهیزات آشکارسازی پیشرفتهای چشمگیری داشته و همگی به حساسه های قوی راداری مجهز هستند، افزایش قابلیت رادارگریزی در دریا به عنوان یک نیاز اولیه مطرح میگردد و عدم استفاده از تاکتیک- های اختفاء در شناورهای موجود و شناورهای آینده، مشکلات زیادی را در عرصه نبردهای دریایی آیندهبرایمان ایجاد خواهد نمود. لذا پیشبینی میشود که افزایش قابلیت اختفاء راداری در شناورها بتواند تا حدی تاثیر تجهیزات شناسایی و برتری آتش دشمن را خنثی نموده و باعث تداوم اتکاء بر شناورهای سطحی، بویژهشناور تندرو در آینده گردد. در این پژوهش ابتدا سعی بر این است که با انجام شبیهسازی های نرمافزاری، وضعیت اولیه سطح مقطع راداری شناور مدل بررسی گردد و در ادامه با ایجاد تغییرات در سطوح بحرانی، به بهینهسازی سطح مقطع راداری شناور مدل پرداخته میشود.

سطح مقطع راداری، شبیهسازی نرمافزاری، بهینهسازی نرمافزاری، رادارگریزی