سارا نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه شهید بهشتی تهران
هاجر فلاح زاده - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران
تقی پورابراهیم - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران
ندا نظربلند - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی تهران

این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی معنادرمانی گروهی بر عملکرد خانواده مادران دارای فرزند مبتلا به اتیسم صورت گرفته است. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای فرزند مبتلا به اتیسم مراجعهکننده به مرکز اتیسم به آرا در بهمن و اسفند سال 1395 میباشد. از بین مادران با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس 20 نفر به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند و به طور تصادفی دردو گروه کنترل و آزمایش جای داده شدند. طرح پژوهش نیز، طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. پرسشنامه - عملکرد خانواده ) FAD ( به عنوان ابزار پزوهش استفاده گردید. جلسات گروه آموزش با رویکرد معنادرمانی در طول 8 جلسهی 90 دقیقه-ای و دوبار در هفته برگزار شد. پس از اتمام مداخله در 4 هفته، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و آزمون پیگیری به فاصله پنج هفته از اجرای پس آزمون، اجرا شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس آمیخته استفاده شد. یافتهها نشان داد که تفاوتمعناداری در میانگین نمرات گروه آزمایش و کنترل وجود دارد و معنادرمانی گروهی موجب بهبود عملکرد خانواده گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است (P<0/01) . همچنین سودمندی معنادرمانی گروهی بر بهبود عملکرد خانواده در مرحله پیگیری همچنان تداوم داشته است.

معنادرمانی، عملکرد خانواده، مادران، اتیسم