سمیرا موفقی اردستانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور مرکز تهران شمال
مرتضی خاکزاربفرویی - عضو هیات علمی، پژوهشکده توسعه تکنولوژی جهاد دانشگاهی

در گذشته توسعه میادین نفت و گاز در ایران در قالب قرارداد بیع متقابل به شرکت های بین المللی نفتی واگذار می شد. اما بااعمال تحریم های نفتی، شرکت ملی نفت ایران ناگزیر به انعقاد قرارداد بیع متقابل با سرمایه گذار داخلی شد. با این تغییر،مدلسازی اقتصادی این قراردادها با توجه به متغیر بودن شرایط حاکم بر اجرای پروژه می تواند به تصمیم گیری سرمایه گذار درزمان اجرای قرارداد کمک نماید. در این مقاله یک مدل ریاضی جهت بهینه سازی نرخ بازده داخلی قراردادهای بیع متقابل نفتی ازدیدگاه سرمایه گذار ارایه شده است و سپس با رویکرد بهینه سازی مبتنی بر شبیه سازی در یک مورد مطالعاتی واقعی مدل تحلیلشده است. نتایج نشان میدهد در صورتیکه سرمایه گذار نحوه انجام هزینه های توسعه میدان را تا زمان رسیدن به تولید در فاز اولیعنی حدود 6 ماه به درستی و بهینه مدیریت نماید با احتمال 95 % میتواند نرخ بازده داخلی خود را تا 17/80% افزایش دهد.

بیع متقابل، قرارداد نفتی، مدل سازی ریاضی، بهینه سازی، شبیه سازی، نرخ بازده داخلی