حامد آشوری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری (گرایش معماری –معماری) دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود - شاهرود – ایران
محمدرضا مجاهدی - دانشجوی دکتری معماری دانشگاه تهران- دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود - شاهرود – ایران
هومن بهمن پور - دکترای محیط زیست – دانشگاه آزاد واحد شاهرود – گروه محیط زیست- شاهرود- ایران

قابلیت بالای نانو فناوری در شناخت و کنترل محدوده وسیعی از منابع آلوده کننده، تاثیر شگرف آن را در ایجاد و رفعمسایل زیست محیطی بارز نموده است. ویژگی دیگراین فناوری دارا بودن پتانسیل لازم در توسعه فناوری سبز کمینهکردن مواد زاید در تولید محصولات، رفع منابع آلوده کننده موجود درآب و هوا می باشد. حذف آلاینده های بسیار ریزاز آب (کمتر از 300نانومتر) و هوا (کمتر از 20نانومتر)، و کاهش آلاینده ها در سطح وسیعی از محیط زیست و اندازهگیری پیوسته از موارد توانایی این فناوری است.در مقیاس نانو مواد هم همچون منابع آلوده کننده موجود ،پتانسیل ایجاد مخاطرات بهداشتی در محیط دارند. لذا چوندر بسیاری از مواردسیستم های مرتبط با مواد نانو مقیاس جزء فناوری های جدید هستند باید به طور مبنایی مضراتزیست محیطی آنها مورد بررسی قرار داد تا از خطرات جبران ناپذیر برای آیندگان جلو گیری شود.کاربری راهبردی زیست محیطی نانو فناوری، پتانسیل غیر قابل انکار برای متحول ساختن مجموعه صنایع و انقلاب علمیبایسته در فناوری های عمده مرسوم را دارد. هزینه ها و مخاطرات انتقال از کشف تا تجاری سازی بسیار زیاد است کهباید برای بومی سازی آن تمام تلاش ها را برای کاهش هزینه ها و به صرفه کردن آن معطوف کرد. عصر نانو از سه دههی پیش به بعد مدعی تاثیرات و گستره نفوذ نانو فناوری و دانش های نانو بنیان بر زندگانی بشر امروزی است

نانو ، فناوری ، تکنولوژی ، پایداری، محیط زیست