حسین ایپکچی - دانشجوکارشناسی ارشد، پژوهشکده فرآیند، پژوشگاه پلیمر و پترو شیمی ایران، تهران، ایران
مسعود اسفنده - استاد، پژوهشکده فرآیند ، پژوشگاه پلیمر و پترو شیمی ایران، تهران، ایران
میرمسعود رضادوست - استادیار، پژوهشکده فرآیند ، پژوشگاه پلیمر و پترو شیمی ایران، تهران، ایران
جلال برزین - دانشیار، پژوهشکده علوم پلیمر، پژوشگاه پلیمر و پترو شیمی ایران، تهران، ایران

در سال های اخیر، الکتروریسی به عنوان روشی ساده و موثر برای تولید نانوالیاف پلیمری بسیار ظریف و ممتد با قطری در حدود با جرم مولکولی پایین به دلیل تشکیل دانه و ناهمگونی حاصل از آن، PVB چند صد نانومتر مورد توجه قرار گرفته است. الکتروریسی دارای چالش اجرایی فراوانی می باشد. در این تحقیق اثر حضور ترکیب درصدهای مختلف آب به عنوان ضد حلال، روی کیفیت فرآیند الکتروریسی و نانو الیاف در سیستم محلولی پلی وینیل بوتیرال PVB اتانول، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد با افزودن مقادیر مختلف آب به محلول، به طور نسبی ویسکوزیته افزایش می یابد و این افزایش سبب همگونی بیشتر مورفولوژی نانو الیاف حاصل می شود. همچنین مشاهده شد، با افزایش ضد حلال ضخامت نانو الیاف زیاد میشود. شرایط بهینه همگونی مورفولوژی و ضخامت الیاف در غلظت 12% پلیمر و 10% آب و 78% اتانول بدست آمد.

الکتروریسی، پلی وینیل بوتیرال PVB، نانوالیاف، ضدحلال