بهاره جولایی - دانشجوی کارشناسی ارشدگروه معماری،واحد شوشتر،دانشگاه آزاد اسلامی،شوشتر،ایران
خسرو افضلی - عضو هیات علمی گروه معماری،دانشگاه آزاد اسلامی،شوشتر،ایران

آموزش عمومی به عنوان یکی از روش های گسترش توسعه پایددار می تواند در پیشبرد اهداف و توسعه در زمینه هایمختلف پایداری مثمر ثمر واقع شود. کودکان یادگیرندگانی فعال هستند و می توانند بهترین جامعه ی هدف و برای فرهنگ سازی اینچنینی باشند. از این رو، جهت رشد فکری نسل های آینده در زمینه های مختلف توسعه پایدار به گرداوری اطلاعات وفعالیت هایپژوهشی از روش تحلیلی توصیفی در این مبحث برآمدیم. هدف از انجام این پژوهش اجرای سیاست های کلی کشورمان در تحقیقبخشی از اهداف سند توسعه ی پایدار (سازمان ملل 2015) است که در طراحی یک مدرسه طبیعت دیده شده است. به نظر می رسدطراحی یک فضای آموزشی در دل طبیعت برای کودکان در ارتقای سطح آگاهی عمومی جامعه در قبال محیط زیست، نقش بسزاییدارد. همچنین حل بحران محیط زیست در بلند مدت با این امر امکان پذیر است و در کودکان حس همپیوندی و علاقه به محیطزیست به وجود می آید. شناخت موهبت های طبیعی توسط خود کودکان در مدارس اینچنینی آنان را در حفظ ، گسترش و احیای آنیاری می بخشد.

توسعه، پایداری، محیط زیست، مدرسه ی طبیعت