حجت دهقانی فیروزآبادی - دانشجوی کارشناسی گروه علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان یزد ، ایران
یاسر زارعی محمودآبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی ، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران
صفیه دهقانی فیروزابادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی ، واحد میبد، دانشگاه آزاد اسلامی، میبد، ایران

در تربیت اخلاقی، تربیت دینی از جایگاه رفیعی برخوردار است. تحقیقات انجام شده نشان می دهد که تربیت دینی توسط خانواده ها نقش اساسی در سلامت روان و سازگاری اجتماعی دارد. همچنین پژوهش ها موید این مطلب است که مذهب می تواند خویشتن داری را که عنصر اساسی در تربیت است افزایش دهد و در این میان خانواده می تواند به عنوان اصلی ترین و اساسی ترین عنصر تربیت دینی تلقی شود. به همین دلیل لازم است به این جنبه از وجود آدمی توجه ویژه ای مبذول گردد تا حس دینی اش شکوفا گردد، به خصوص در مورد کودکان و نوجوانان، توجه به این جنبه وجودی آنان اهمیت فراوان دارد؛ زیرا نسبت به بزرگسالان تربیت پذیرترند. این کار تنها در سایه تربیت صحیح امکان پذیر است. از آنچه گفتیم روشن شد که هر تربیت نیازمند تعلیم است و هر تعلیمی، تربیتی به دنبال دارد؛ اما دستیابی به تربیت دینی و اخلاقی مطلوب با هر نوع فعالیت تعلیمی تربیتی به دست نمی آید. همچنین در مقام عمل نمی توان تربیت و فعالیت های تربیتی را از تعلیم و فعالیت های تعلیمی جدا کرد و برای هریک متصدیان خاصی قرار داد. همه افرادی که در یک نهاد آموزشی مانند مدرسه و دانشگاه به فعالیت مشغول اند، در تربیت نیز تاثیر دارند، خواه ای تاثیر آگاهانه باشد یا ناآگاهانه، عمدی باشد یا غیر عمدی. حال ما در این تحقیق که با روش کتاب خانه ای (از نوع توصیفی تحلیلی) به تعریف، توصیف و تحلیل مفاهیم: نقش، معلم، نقش معلم، تربیت، دین ، تربیت دینی، اخلاق، تربیت اخلاقی، رابطه تربیت دینی و اخلاقی و روش های انتقال مفاهیم دینی پرداخته ایم.

تربیت اخلاقی، تربیت دینی، معلم، روش