وجیهه ملایی ماران قلعه - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتیف واحد نفت، دانشگاه پیام نور تفت ایران
منصور دهقان منشادی - عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان

این مقاله با رویکرد تحلیلی و بررسی اسنادی به دنبال این است که نقش خانواده را در تربیت اجتماعی فرزندان مورد توجه قرار دهد. منظور از تربیت اجتماعی این است است که فرد به گونه ای تربیت شود که بتواند به راحتی با دیگران ارتباط برقرار کند و رشد و نمو لازم را برای برقراری روابط اجتماعی به دست آورد. هیچ کودکی هنگام تولد، موجودی اجتماعی نیست، بلکه رفتار و سازگاری اجتماعی خود را در تماس با مردم می آموزد. خانواده نخستین و مهم ترین محیطی است که کودک در آن از چگونگی روابط اجتماعی آگاه می شود. تجربه هایی که کودک در سال های نخست زندگی در محیط خانواده کسب می کند، زیربنای شخصیت و رفتارهای بعدی او است. شیوه های فرزند پروری والدین نقش مهمی در رشد و نمو روانی اجتماعی کودکان ایفا می کند.

تربیت اجتماعی ، خانواده، روش های فرزند پروری