یاسر رضاپور میرصالح - استادیار دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اردکان
کبری صیادی فرد - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه اردکان

مشاوره در مجموعه خدمات راهنمایی و بهداشت روانی، یکی از مهم ترین فعالیت هاست که راهگشای بسیاری از مشکلات انسان می باشد. هدف اصلی مشاوهر کمک به مراجعان در خودشناسی، درک موانع رشد و بالندگی، درک عمیق خویشتن ، برنامه ریزی، مسیولیت پذیری و در نهایت تصمیم گیری جهت سازگاری بهتر و بیشتر با خویشتن و محیط و دستیابی به سلامت روانی است. مشاوره فرایند ارتباط رویاروست که در آن به مراجع کمک می شود تا صادقانه رفتار و نگرش و کیفیت سبک زندگی خود را در محیطی آزاد و به دور از تهدید و تحمیل ارزیابی نموده و در جهت تغییرات اساسی و مطلوب اقدام نماید. در امر مشاوره حرفه ای با همه اهمیت و ضرورتش، اگر معیارها و اصول اخلاقی رعایت نشود نه تنها راهگشا نبوده بلکه بسترساز مسایل و مشکلات متعددی خواهد شد. در عوض بکارگیری اصول و معیارهای اخلاقی در مشاوره نه تنها محدودیت نیست بلکه به عنوان کاتالیزور و بهبود بخشنده کار بست تکنیک ها، نظریه ها و مهارت های مشاوره در فرایند درمان و هدایت است و بر تمامی مشاوران و روان درمانگران ضروری است تا از اصول و معیارهای اخلاقی و موارد غیر اخلاقی حرفه خودآگاه باشند با مدنظر قرار دادن آنها شان و منزلت و حقوق انسانی و قانونی خود و مراجعان را رعایت نمایند و میزان خطای حرفه خود را به حداقل برسانند. هدف پژوهش حاضر، که یک مطالعه توصیفی – تحلیل با استفاده از مرور و جمع بندی پشینه پژوهشی در این باره است، بررسی ضرورت حفظ ارزش های اخلاقی در رابطه بین مشاور و مراجع و چالش های موجود در این زمینه است. در این مطالعه، ضمن ارایه دیدگاه های مختلف در مورد مسایل اخلاقی در رابطه بین مراجع و مشاور، نکات کلی اخلاقی که باید توسط مشاور در ارتباط با مراجع در نظر گرفته شود، آورده شده است.

ارزش های اخلاقی، رابطه، مشاور، مراجع