عیسی متقی زاده - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه تربیت مدرس
آزاده شه بخش مجبور - کارشناسی ارشد رشته ادبیات عرب دانشگاه تربیت مدرس
نجمه روه - کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات عرب دانشگاه سیستان وبلوچستان

یکی از روش های متداول در تعلیم و تربیت استفاده از روش تشویق و تنبیه است. انسان بهطور طبیعی از پاداش لذت میبرد و از تنبیه روی گردان است. همین گرایش فطری سبب ترغیب انسان به انجام کارهای خوب و خودداری از کارهای بد میشود. تجربیات در طول تاریخ تاثیر این دو امر را تایید میکند. و قرآن کتابی است که این دو روش را به خوبی بیان نموده است اینکه در صورت استفاده صحیح و درست و رعایت اصول و شرایط و لحاظ شیوه های هرکدام به جای خود -چه به صورت مستقیم گفتاری یا رفتاری و چه بهصورتغیرمستقیم گفتاری یا رفتاری میتوان در جهت تربیت آدمی گام های اساسی و موثری برداشت و از کارکردها و آثار تشویق و تنبیه چه در جنبه مادی و دنیوی و چه در جنبه معنوی و اخروی نهایت بهره را برد، زیرا که گاهی اوقات به کارگیری روش های نادرست سبب آثار مخربی در حوزهی تعالی و تربیت انسانها میشود به همین منظور تحقیق موردنظر درصدد است تا با استفاده از روش توصیفی - تحلیلیو کتابخانه ای راه و روش درست تشویق و تنبیه را از دیدگاه قرآن ارایه دهد.نتایج حاصل از بررسی نشان میدهد، تشویق و تنبیه دو روش مهم تربیتی بوده که به عنوان یکی از عوامل و محرک های مهم تلقی میشود. در سایه تشویق میتوان فرد را به کارهای مطلوب واداشت و با در نظر گرفتن پاداش اراده و عزم او را تقویت کرد. با تنبیه مناسب میتوان او را از لغزش ها، انحرافات و گناهان بازداشت.

روش تربیتی، تشویق، تنبیه، آیات