فاطمه جعفری - دانشجوی کارشناسی ارشد-مهندسی پلیمر،دانشگاه صنعتی اصفهان
سعید نوری خراسانی - عضو هیات علمی مهندسی پلیمر،دانشگاه صنعتی اصفهان
فرزانه علی حسینی - عضو هیات علمی مهندسی پلیمر،دانشگاه صنعتی اصفهان

یکی از روشهای کارامد برای ساخت داربستی با تخلخل بالا و استحکام مکانیکی قابل قبول، روش الکتروریسی است. مهمترین ویژگی بافتهای نرم، الاستیسیته و توانایی تحمل تنشهای وارده در داخل بدن است. از اینرو پلی(گلیسرول سباسات) (PGS (که یک الاستومرسنتزی زیست تخریب پذیر است گزینه ی مناسبی برای استفاده در زمینه داربستهای مهندسی بافت نرم است پلی (1 و 8 اکتان دی ال سیترات) (POC (و پلی کاپرولاکتون (PCL (به ترتیب دو پلیمر با خواص مکانیکی بالا و زیستسازگاری و آبدوستی بالا هستند که سبب بهبود خواص مکانیکی و سازگاری زیستی داربست نهایی میشوند. پلی (گلیسرولسباسات) و پلی (1 و 8 اکتان دی ال سیترات) استفاده شده در این پژوهش طی عملیات پلیمریزاسیون تراکمی از گلیسرول و سباسیک اسید - 1و8 اکتان دی ال و سیتریک اسید با نسبت 1:1 در خلا نیتروژن طی دو فرآیند جداگانه تولیدشده است. پیش پلیمرهای پلی (گلیسرول سباسات) و پلی (1 و 8 اکتان دی ال سیترات) به تنهایی قابل الکتروریسی نمی باشند بنابراین از پلی کاپرولاکتون به عنوان پلیمر ثانویه برای الکتروریسی هرکدام از پیش پلیمرهای پلی (گلیسرول سباسات) و پلی (1 و 8اکتان دی ال سیترات) استفاده شد. پس از بهینه سازی شرایط الکتروریسی داربست های PCL/PGS و PCL/POC و تهیه شدند و مورد آزمون های مکانیکی، شیمیایی- فیزیکی، زیست تخریب پذیری قرار گرفتند. تخلخل داربست های نهایی با استفاده از روش غوطه وری به ترتیب 79 ، %74 %بدست آمد. نتایج آزمون تخریب پذیری نشان دادکه پس از 30روز قرارگیرینمونه ها در محلول بافرفسفات داربست PCL/PGS 37 درصد، داربست PCL/POC 47 درصد آن تخریب شده است.نتایج حاصل از آزمون استحکام مکانیکی مدول 95MPa/3 ، حداکثر استحکام تا نقطه شکست 56MPa/2 و کرنش تا نقطه شکست 114 درصد برای الیاف PCL/PGS در حالت تر ، مدول 17MPa/4 ، حداکثر استحکام تا نقطه شکست 13MPa/1 و کرنش تا نقطه شکست 25 درصد برای الیاف PCL/POC در حالت تر را نشان میدهد که بیانگر این است که داربست PCL/PGS برای استفاده در مهندسی بافت نرم مناسب است.

پلی(گلیسرول سباسات)، پلی(1و8 اکتان دی ال سیترات)، الکتروریسی، مهندسی بافت نرم