یحیی صفری - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز
رحمت اله مرزوقی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه شیراز

جهانیشدن، پدیدهای است که تمامی زوایای زندگی بشر را باسرعت شگفتآوریدر بر میگیرد و پیامدهای اساسی و گوناگونی را در ابعاد مختلف جامعه بشر ی خواهد داشت .موضویی که به نظر می رسد گریز از آن اجتناب ناپذیر باشد. بدیهی است که تمامی نهاد های اجتماعی از جمله آموزش و پرورش نیز از این تاثیرات مصون نخواهند بود . در فرایند جهانیشدن و همگرایی بینالمللی ها ، نظام یی موفق خواهند بود که ها برنامه ی آموزشی خود را متناسب با تحولات جهانی سازگار نمایند . تا با بهره گیری از فرصتها و کمینه سازی تهدیدها ، از ابعاد مثبت آن بهره مند شوند.از این منظر بازنگری در اجزا وعناصر برنامه ی درسی، امریاجتناب ناپذیراست. بدین منظورتحول بنیادی در بعد روش های یاددهی – یادگیری که از ار کان اساسی آموزش و پرورش است ، ضروری به نظر می رسد . بهطور یکه فراگیران فراتر از جمع آوری و انبار کردن اطلاعات ، به شیوه های یادگیری خود راهبر و خود تنظیم که در حوزه ی فراشناخت مطرح است ، بپردازند. این مقاله در صدد این است که با تبیین ضرورت تغییر در روش های ی اددهی– یادگیری متناسب با عصر جهانیشدن، چارچوب مفهومی الگوی مناسب بر گرفته از نظریه ی فراشناخت را برای عصر جهانیشدن ارایه نماید .

جهانیشدن، روش های یاد دهی، یادگیری، فراشناخت