انسی کرامتی - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی

جهانیشدن فرایندی جهان شمول بوده که به وحدت در زمینه های سیاسی ، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی ...و می اندیشد. این فرایند برای کشورهای مختلف معانی متفاوتی داشته و هر یک به تناسب وضعیت خویش، اثرات مختلفی از آن می پذیرند . از جمله ی آثار جهانیشدن، نزدیکی و تعامل فرهنگ های متفاوت با یکدیگر است که در اثر این نزدیکی گاهی تضادها و تعارضاتی شکل می گیرد و در برخی از موارد این تضادهای منجر به شکل گیری خشونت (اعم از انتزاعی و عملی) در بین افراد و گروههای مختلف می شود. در این راستا نقش آموزش صلح در مراکز آموزشی بیش از پیش برجسته می گردد . در واقع با آموزش صلح و گسترش فرهنگ صلح ، تفاوت میان فرهنگ های بشری سرچشمه دانش و هنر و بالتبع پویایی زندگی شده و دانش ها ، نگرش ها و مهارت هایی را در زمینه های مختلف نظیر:مسوولیت پذیری ، وحدت و همبستگی ، همکاری، مذاکره، انعطاف پذیری ، حل تعارض ، تفکر انتقادی، آزادی بیان و تفکر و ، ... در فراگیران شکل می دهد. اما صلح تحت یک عنوان یا موضوع درسی مجزا نمی تواند آموزش داده شود بلکه بایستی در تلفیق با سایر د روس بدان پرداخته شده و بهصورت مکرر مفاهیم و ارزش های آن مورد توجه قرار گیرد تا در فراگیران درونی گشته و به سایر جنبه های زندگی ایشان اعم از تعاملات زندگی روزمره در مدرسه انتقال یابد . یکی از راهبردهای مورد استفاده جهت وصول به هدف ذکر شده استفاده از روش تدر یس حل مساله در فرایند یاد دهی -یادگیری است . ازاینرو در مقاله ی حاضر این مساله مورد بررسی قرار خواهد گرفت که چگونه میتوان برنامه های درسی آموزش صلح را در قالب رویکرد حل مساله به نحوی سازماندهی نمود که منجر به تغییر نگرش فراگیران (شهروندان جهانی در عصر جها نیشدن) شده و بدین وسیله فراگیران الگوهای زندگی خویش را مورد بررسی نقادانه قرار داده و به درکی عمیق تر از پیرامون و جهان زندگی خود دست یابند .

آموزش صلح، حل مساله، جهانیشدن