مجتبی مقیمی - گروه محیط زیست،واحد آباده،دانشگاه آزاد اسلامی،آباده،ایران
هانیه نوذری - باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان،واحد آباده،دانشگاه آزاد اسلامی،آباده،ایران

توسعه بی رویه کلانشهرها، باعث افزایش انتظارات شهروندان از مدیران و برنامه ریزان شهری درکلان شهرها در جهت ارتقا کیفیت محیط زیست و برخوردار از شاخصهای رفاه و زندگی سالم شهری شده است. این امر ازیک طرف نیازمند اجرای پروژه های زیرساختی و عمرانی است ولی از طرف دیگر اجرای چنین پروژه هایی می بایستبر اساس ظرفیت های محیط، در نظر گرفتن ذینفعان و مکانیابی مناسب و ... انجام پذیرد که در غیر این صورت نه تنها موجب هدر روی انرژی و سرمایه میگردد بلکه این مساله عدم رضایتمندی شهروندان، تخریب منابع، محیط و ...را نیز همچنان به همراه خواهد داشت. به این ترتیب نقش مدیران و برنامه ریزان شهری تنها تعیین تنها تعیین کاربری های اراضی و برنامه ریزی فضایی نخواهد بود، بلکه یکی از اصلی ترین و مهمترین وظایفی که بر عهده آنان است، برنامه ریزی شهری در جهت توسعه پایدار می باشد . لذا مطالعه وبرنامه ریزی در جهت شناسایی، حذف یاکاهش آلودگی های زیست محیطی که گریبانگیر مردم و به عبارتی کلان شهر تهران است و همچنین توجه به مسایل و ملاحظات زیست محیطی در برنامه ریزی ها، فعالیت ها و اقدامات توسعه، گامی موثر در جهت بهبود وضعیتمحیط زیست و درنتیجه ارتقاء سطح کیفیت زندگی مردم می باشد. مدیریت و پایش محیط زیستی از ضروریات اجتناب ناپذیر کلانشهرها خواهد بود.از طرفی با توجه به تعدد و ضرورت انجام پروژه های عمرانی شهرداری ها و ساختار مدیریت شهری، ایجاد روشی هدفمند برای فرآیند ارزیابی اثرات محیط زیستی پروژه های شهری و همچنین ) ضمانت اجرایی آن امری ضروری است.

محیط زیست ، کلانشهر، توسعه پایدار ، آلودگی ، مدیریت