محسن لطفی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران راه و ترابری، موسسه آموزش عالی علوم و فناوری آریان
فریدون مقدس نژاد - دانشیار دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی امیرکبیر
کورش نادری - دانشجوی دکتری مهندسی عمران راه و ترابری، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

استفاده از روکش بتنی بر روی لایه آسفالتی تخریب شده یکی از روش های تعمیر و نگهداری است که با قراردادن دال بتنی با ضخامت 5 تا 10 سانتیمتر بر روی لایه آسفالتی قدیمی انجام می شود. این روسازی مرکب در محل هایی مانند تقاطع ها که پتانسیل بروز شیارشدگی و جمع شدگی در آن ها وجود دارد استفاده می شود. به کمک ابزار المان محدود، می توان رفتار مکانیکی این روسازی مرکب را ارزیابی کرد. در این پژوهش اثر پارامترهای مرتبط با طراحی مانند ضخامت لایه ها، خصوصیات مکانیکی و ابعاد دال ها بر تنش ها و کرنش های بوجودآمده در سیستم روسازی ارزیابی شده است. با استفاده از نرم افزار اجزای محدود انسیس، مدل سه بعدی روسازی در پنج لایه روکش بتنی، لایه آسفالتی، اساس، زیراساس و خاک بستر ساخته شده و با درنظرگرفتن رفتار الاستیک برای لایه ها آنالیز حساسیت پارامترهای طراحی بر روی تنش ها و کرنش ها در گوشه، لبه و داخل دال ها انجام شده است. نتایج نشان داد، اتصال دال بتنی به لایه زیرین و همچنین مدول لایه آسفالتی زیرین، از مهم ترین پارامترهای اثر گذار بر مقادیر تنش و کرنش در لایه بتنی هستند.

روسازی مرکب، روکش بتنی، اجزای محدود، مدلسازی