راضیه علی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه هنر اسلامی تبریز
مرتضی میرغلامی - استادیار دانشگاه هنر اسلامی تبریز

شهرسازی انسجام بخش نه بهعنوان مفهومی جدید بلکه به عنوان عبارتی که مدتی است موردبازتوجه قرارگرفته است مفهومی است برای بازگرداندن کلیت به شهرها به عنوان یک ارگانیسم زنده و طبیعی درحالیکه درگذشته با شهرهایی روبرو بودیم که همه ی اجزای آن دریک کل منسجم سامان یافته و همه ی اجزا ازجمله توده ها فضا و حتی آب و گیاهان درخدمت معنی بخشیدن و رساندن مفهوم وحدت بهشهرها بودن اما شهرهای امروز مملو ازفضاهای تکه پاره و منزوی و جداافتاده ای است که هرکدام چون کلماتی نامفهوم هیچ کمکی به معنی و مفهوم و ساخت ذهنی شهر نمی کنند باتوجه به خلل موجود و لزوم بازتوهج به نوع طراحی و برنامه ریزی فضاهای عمومی درشهر و همچنین نبود شاخصه هایی جهت اندازه گیری قرارگرفتن فضاها دریک شبکه این پژوهش بامروری برمفاهیم انسجام و شهرسازی انسجام بخش و همچنین برنامه ریزی فضاهای عمومی درشبکه های منطقی و با اگاهی ازاین که فرایند برنامه ریزی و طرح ریزی فضای عمومی یک شهر مانند یکپارچه سازی عناصرشبکه شهری چندین ارزش افزوده دارد که قویا به پایداری شهری کمک می کند سعی دراستخراج اصول و شاخصه هایی به منظور کمک به چگونگی برنامه ریزی شبکه فضاهای عمومی دارد و درنهایت 3 دسته مولفه و همراه آ 3گروه شاخصه معرفی میشود که نه تنها مطالعه و ارزیابی وی›گیهای شبکه را اجازه میدهد بلکه به عنوان یک خط پایه برای تعریف اصول برای تعریف اصول راهنما درسطح ساختارهای موجود عمل می کند

شبکه فضاهای عمومی،انسجام،شهرسازی انسجام بخش