پوریا سیدمصلایی - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
مریم خستو - استادیار، گروه شهرسازی، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

رشد شهرنشینی و افزایش جمعیت با توجه به محدودیت امکانات و سرعت به نسبت پایین در توسعه زیرساختهای موردنیاز، موجب بروز مشکلات روزافزون در شهرها شده است.یکی از بارزترین این مشکلات خصوصا در طی سالهای اخیرمعضلات ترافیکی ناشی از عدم پاسخگویی ظرفیت شریانهای ارتباطی قدیمی در شهرها برای این حجم روزافزون ازجمعیت و خودرو می باشد، لذا در اکثر شهرها به کارگیری تدابیری جهت بالابردن ظرفیت محورهای موجود در دستورکارمدیران شهری قرار گرفته است.از جمله این روشها تبدیل تقاطعات موجود به صورت غیرهمسطح جهت حذف گره ها وحفظ امتداد و افزایش سرعت و حجم مسیر عبوری ترافیک می باشد. با توجه به اینکه احداث تقاطع های غیرهمسطحجزء پروژه های با هزینه بالا می باشد، تجربه نشان دادهکه احداث یک تقاطع غیرهمسطح در برخی موارد باعث افزایشزمان سفر و تاخیر در تقاطع مجاور و نیز بروز پاره ای مشکلات در محلات طرح می گردد، که این نتیجه مغایر با هدفاصلی احداث تقاطع غیرهمسطح می باشد. تعیین دقیق میزان موفقیت در دستیابی به اهداف اولیه، پس از اجرای طرح،امکان پذیر می باشد. لذا به منظور جلوگیری از تکرار اشتباهات ضروریست تا تحلیلی دقیق نسبت به شاخص های اولیهمورد نظر دستگاه های تصمیم گیر انجام پذیرد و درصد تحقق اهداف آنها بررسی شود . نمونه های مورد بررسی در اینمطالعه 2 طرح اجرا شده در سطح شهر قزوین می باشد که درطی این تحقیق از منظر ترافیکی و زیست محیطی بر مبنایداده های اسنادی از جمله مدارک و مستندات موجود در نزد پیمانکاران و کارفرمای طرح مورد بررسی قرار گرفته اند.بازه زمانی مورد بررسی یک بازه شش ساله از سال 1390 لغایت 1395 می باشد و تاثیرات ناشی از اجرای تقاطعشهیدرجایی با تقاطع نصر از دیدگاه ترافیکی و زیست محیطی مورد بررسی و مقایسه قرارگرفته اند. با توجه به نتایج بهدست آمده میتوان اذعان نمود که پروژه تقاطع شهید رجایی با توجه به شاخص های ترافیکی و زیست محیطی موردبررسی، موفق تر از پروژه تقاطع نصر در شهر قزوین بوده است.

تقاطع های غیر همسطح ، شاخص ترافیکی ، شاخص زیست محیطی ، شهر قزوین