محمدحسین ابراهیمی ورزنه - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه پیام نور سمنان
فاطمه بیان فر - استادیار گروه روان شناسی دانشگاه پیام نور

این تحقیق با هدف تعیین اثربخشی آموزش باورهای هوشی بر کاهش خودناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان پسر دورهی متوسطه ی دوم اجرا شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون و جامعه ی آماریپژوهش را دانش آموزان پسر دوره ی متوسطه ی دوم در رشته علوم انسانی تشکیل دادند. از این جامعه آماری ، 38 نفر بهشیوه تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 19 نفر) گمارده شدند. آموزش باورهای هوشی طی 5 جلسهارایه گردید. ابزار سنجش مقیاس خودناتوان سازی (SHS) جونز و رودوالت (1982) بود. داده های حاصل از اجرایپژوهش از طریق تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل کوواریانس یک راهه تحلیل گردید. نتایج نشان داد که آموزشباورهای هوشی بر خودناتوان سازی کلی و ابعاد خلق منفی و عذر خواهی آن دارای تاثیرات معنی داراست (p<0/05).پیشنهاد میشود این پژوهش را در مناطق دیگر و با فرهنگهای گوناگون تکرار کنند زیرا علاوه بر اینکه قدرت تعمیمپذیری یافته ها را افزایش میدهد، می توان یافته های آنها را نیز باهم مقایسه کرد . شرکت کنندگان این تحقیق، تنهادانش آموزان پسر دوره ی متوسطه ی دوم در رشته ی علوم انسانی بودند که این مساله باعث کاهش حوزه تعمیم دهی نتایجمی شود. نتایج این تحقیق برای دست اندرکاران تعلیم و تربیت ، مشاوران، روان شناسان و درمانگران کاربرد دارد.

باورهای هوشی، خودناتوان سازی ، دانش آموزان