علی اکبر فرهنگی - دانشیار دانشگاه تهران

سازمان ها موجوداتی زنده و پویا بوده و با نوعی دوگانگی ماهوی در حیات خود روبرو هستند. از یک طرف برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده خود دست به نوآوری و خلاقیت زده، محیط پیرامونی خود را تغییر می دهند و آن را با خواسته های خویش همسو می کنند. (Manipulating)، و از سوی دیگر برای بقای خود نیاز به انطباق با محیط یا سازگاری با آن دارند (Adapting). شک نیست که مدیران عالی یا استراتژیک، برای سیاست گذاری و تعیین خط مشی های اساسی سازمان مورد نظر خود نیاز به هر دوی آنها دارند. آنها با مداخله (Intervention) در محیط، آن را به گونه ای که خود می خواهند و با استراتژی آنها سازگار است در می آورند. از طرف دیگر، برای آن که سازمان به حیات خود ادامه داده، در جدال با محیط به یکباره از میدان بدر نرود لازم است تا حد قابل ملاحظه ای به انطباق خویش با محیط دست یابند و تا آنجا که مقدور است با پیرامون خویش سازگار گردند.

استراتژی، انتخاب، سازمان های تدافعی