محمد نقی زاده - عضو هیات علمی دانشکده مدیریت و حسابداری دانشگاه علامه طباطبایی
جهانیار بامداد صوفی - کارشناس ارشد مدیریت تکنولوژی دانشگاه علامه طباطبایی
مریم میرافشار - کارشناس ارشد مدیریت تکنولوژی دانشگاه علامه طباطبایی

با وجود اهمیت فراوان همکاری‎هاى فناورانه به عنوان منبع کلیدى نوآورى و بهبود رقابت پذیرى سازمان‎ها، هر ساله بخش زیادی از همکاری های فناوری در پروژه های مختلف با شکست مواجه می شوند. اصولا ریسک های مختلفی را می توان برای هر همکاری فناوری برشمرد که با شناسایی، ارزیابی و مدیریت این ریسک ها پیش از وقوع می توان احتمال شکست آن را به صورت محسوسی کاهش داد. این تحقیق تلاش دارد تا به این سوال اساسی پاسخ دهد که ریسک های موجود در همکاری های فناوری به ویژه در پروژه های با فناوری برتر حوزه زیست فناوری چه می باشند. جهت پاسخ به این سوال کلیدی تلاش شده است تا تعدادی از پروژه های همکاری فناوری در حوزه زیست فناوری انتخاب و ریسک های مورد نظر شناسایی شوند و سپس شدت تاثیر، احتمال وقوع و احتمال شناسایی هر ریسک نیز با روش های مناسب تخمین زده شود. در این مقاله 46 ریسک مربوط به همکاری های فناوری را در چهار بعد فردی، میان فردی، سازمانی و محیطی طبقه بندی گردید. که ازمیان این موارد ده عنوان ریسک به عنوان ریسک های با عدد اولویت ریسک بالاتر ارزیابی گردید. براساس اولویت بندی صورت گرفته و یافته های تحقیق، پیشنهاداتی جهت کاهش احتمال شکست پروژه های همکاری فناوری ارایه گردید.

همکاری فناوری، عدد اولویت ریسک، احتمال وقوع ریسک، شدت ریسک، احتمال شناسایی