قاسم ذوالفقاری - استادیار گروه محیط زیست دانشکده علوم محیطی دانشگاه حکیم سبزواری سبزوار
مهری دلسوز - کارشناسی ارشد گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی گناباد
سکینه رجایی - کارشناس ارشد گروه محیط زیست دانشکده شیلات و محیط زیست دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

بررسی مقدار آلاینده ها در ماهیان به دلیل مصرف آن توسط انسان از اهمیت خاصی برخواردار است پژوهش حاضر به منظور تعیین غلظت جیوه در آب رسوبات و ماهیان تالاب هامون و مقایسه میزان آن با حد مجاز مقدار مرجع انجام گرفت برای تعیین غلظت جیوه کل از روش آنالیز پیشرفته جیوه AMA, 254 LECO روش استاندارد شماره D-6722 استفاده شد میانگین غلظت جیوه در عضله آمور کپور معمولی فیتوفاگ سرگنده شیزوسیپریس و هامون ماهی به ترتیب 0/14و0/28و0/15و0/15و0/34و0/36 و در کلیه به ترتیب 0/21و0/32و0/22و0/23و0/36و41 میلی گرم در کیلوگرم بود غلظت جیوه رسوبات در ایستگاه های یک دو و سه به ترتیب 0/39و0/44و48 میلی گرم در کیلوگرم و غلظت جیوه آب در ایستگاه های مذکور به ترتیب 0/06و0/07و0/08 میلی گرم در لیتر برآورد شد نتایج نشان داد که به طور کلی بین غلظت جیوه عضله و کلیه در گونه های مختلف تفاوت معنی داری وجود دارد P<0/001 بر اساس نتایج این پژوهش غلظت های جیوه ماهیان از محدوده پیشنهادی توسط سازمان بهداشت جهانی و سازمان خوارو بار جهانی اداره غذا و دارو و آزانس حفاظت محیط زیست آمریکا و اتحادیه اروپا کمتر است

جیوه،ماهی،رسوبات،تالاب بین المللی هامون