محمد قنبری
فرزاد ایجادی
عباس گراوند

امنیت،یک نیاز اولیه،اساسی و هدفی متعالی برای زندگی اجتماعی است.نظام اجتماعی به میزان برخورداری از امنیت،مشروعیت،مقبولیت و کارامدی پیدا می کند.یکی از ابعاد امنیت،امنیت اجتماعی است که جزء اصلی حقوق شهروندی محسوب می شود.نهادهای آموزشی از جمله دانشگاه،نقش اساسی در تربیت و آموزش نیرویانسانی را به عهده دارند.مطالعاتی که اخیرا در مورد ارتباط با توسعهء انسانی انجام گرفته،نشان دهندهء ارتباط بسیار قوی بین سرمایهء اجتماعی با توسعهء انسانی است.سرمایهء اجتماعی به عنوان غایتی در خود مطرح است که منجر به افزایش فرصت،آموزش و استانداردهای کیفیت زندگی و در نهایت،امنیت اجتماعی می شود.هدف:در این مقاله تلاش شده به این سوال پاسخ داده شود که دانشگاه چه نقشی در سرمایهء اجتماعی به عنوان رویکردی در جهت تامین اجتماعی ایفا می کند.روش:با استفاده از نظریات صاحب نظران علوم اجتماعی به توصیف و اهمیت موضوع پرداخت شده است.یافته ها نشان می دهد که سرمایه گذاری در آموزش عالی،منجر به توانایی و افزایش مهارتهای دانشجویان به عنوان سرمایهء اجتماعی می شود که در قدرت تولید نمود پیدا می کند.این موضوع،خود باعث افزایش تولید ملی، منطقه ای، و در نتیجه،افزایش امنیت اجتماعی می شود و باید به عنوان یک برنامهء ملی آن را تلقی کرد

امنیت، امنیت اجتماعی، تربیت ،سرمایهء اجتماعی ، توسعهء اجتماعی