زهره صولت زاده - دانشجوی ارشد مخابرات سیستم دانشگاه شهید باهنر کرمان
امیر زعیم باشی - استادیار دانشکده ی فنی بخش برق ، دانشگاه شهید باهنر کرمان

با توجه به اینکه رادارهای پسیو از گین آنتن فرستندگی محروم می باشند، یکی از راههای بهبود کیفیت آشکارسازی در این رادارها افزایش زمان پردازش )یا زمان انتگرال گیری( می باشد. از طرفی برای آشکارسازی اهداف مانور دهنده با شتاب بالا به نظر می رسد نتوان زمان پردازش را نیز افزایش داد. بر این اساس، با توجه به پارامترهای سیستمینظیر فرکانس نمونه برداری، قدرت تفکیک در داپلر و ماکزیمم شتاب اهداف مورد آشکارسازی، حداکثر زمان انتگرال گیری مجاز برای آشکارسازی اهداف مانور دهنده ارایه شده است. همچنین در این مقاله یک آشکارساز بهینه پایا)ارایه شده برای آشکارسازی اهداف با سرعت ثابت( را در نظر می گیریم و با ارایه آشکار ساز ایده آل که در آن شتاب هدف معلوم فرض می شود، به بررسی میزان افت آشکارسازی آشکارساز بهینه پایا پرداخته خواهد شد. نتایج شبیه سازی ها نشان می دهند که عملکرد آشکارسازی آشکارساز بهینه پایا در حضور اهداف مانور دهنده و به ازای زمان های انتگرال گیری بالا به شدت افت می کند

اهداف مانور دهنده، رادار پسیو دو پایه، جا به جایی در برد، جا به جایی در داپلر، زمان انتگرال گیری