پریچهره شاهسوندبغدادی - استاد یار گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد(واحد تهران جنوب)
محمد نصیری - دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه آزاد(واحد تهران جنوب)

بحث از قومیت گرایی از جمله موضوعات حساسی به شمار می آید که در ارتباط مستقیم بامنافع ملی کلیه کشورهایی قرار دارد که به نوعی چندین قوم مختلف را دربرمی گیرند. از آن جا که اکثر واحدهای سیاسی ملی معاصر از مزیت همگنی قومی برخوردار نیستند، طراحی یک سیاست قومی مناسب برای نیل به منافع ملی را می توان موضوع عام عصر حاضر - و از آن جمله ایران -به حساب آورد. اقوام یک فرصت مهم برای ایران هستند، ولی زمانی که جایگاه سیاسی و اقتصادی آنها به خوبی در بدنه اجتماعی دیده شوند و به خوبی در برنامه های سیاسی و اقتصادی بلند مدت مشارکت داده شوند. تمرکز معاونت اقوام دولت بر ایجاد مشاورانی از اقوام مختلف در بدنه دولت، تمرکز بر استعدادهای منطقه ای و همچنین استقلال استانها و توسعه سطح تعامل میان اقوام مختلف ایرانی با کشورهای همسایه همچنین مدیریت قومی با تشکیل یک اجتماع ملی فراگیر و پایدار از یک سو و پیوند و همگرایی آنان با دولت و هویت ملی با حقظ هویت اجتماعات قومی و خرده فرهنگ ها ضمن تحکیم انسجام هویت ملی، تهران را به مهمترین نقطه تصمیم گیری منطقه ای در دنیای آینده تبدیل خواهد نمود. اما در شرایط موجود با توجه به مطالعات موجود در عرصه های قومیتی – هویتی وقتی اقوام در مقاطع مختلف هویت خود را از طریق اضمحلال زبان یا سرزمین یا عامل دیگر در خطر می بینند، گسل های هویتی فعال شده که با توجه به سیاستگذاری های قومی در ایران فضا برای تشدید شکاف با مرکز و فرهنگ کلان ملی و جداشدگی هویتی ملی روز به روز بیشتر و عمیق تر خواهد شد.

تنوع قومی، توسعه سیاسی، حاکمیت، ایران