آزیتا صیامی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی
علی اکبر ارجمندنیا - عضو هییت علمی و استادیار دانشگاه تهران
مسعود غلامعلی لواسانی - عضو هییت علمی و استادیار دانشگاه تهران

زمینه و هدف:.هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش دلفین درمانی بر بهبودتماس چشمی کودکان مبتلا به اختلالاتطیف اتیسم می باشد.ابزارو روشها: روش پژوهش آزمایشی ازنوع روش تک آزمودنی طرح برگشتی ABA بودکه هدف از آن آزمودن روشهای تازه و برقراری روابط قانونمند علمی است. جامعه مورد نظر شامل سه کودک پسر مبتلا به یکی از اختلالات طیف اوتیسم در جزیرهکیش و روش نمونه گیری به علت تعداد کم این کودکان در این جامعه روش نمونه گیری در دسترس بود. در این مطالعه ازپرسشنامه واینلند و هوشبهر اوتیسم وهمچنین پرسشنامه های سیاهه رفتاری کودکان قبل و بعدازپایان طرح که توسط والدینو مربی تکمیل گردید و فرم مشاهده آزمودنی استفاده شد. کودکان طی این تحقیق 15 جلسه هر روز به مدت دو ساعت درپارک دلفینها تحت آموزش و 15 الی 30 دقیقه شنا با دلفین داشتند.همه ی جلسات ضبط ودرنهایت با رسم نموداروروشمشاهده و آنالیز چشمی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در جداول بدست آمده بهبود تماس چشمی طی جلسات سیر صعودی داشته و پایداری ان بعداز 6 ماه تایید شد کهاین موضوع می تواند به سبب تاثیر متغیر مستقل باشد.نتیجه گیری: دلفین درمانی می تواند مکمل درمانی خوبی برای کودکان با اختلال طیف اوتیسم باشند وبر درمانهای دیگراوتیسم جهت بهبود سرعت بیشتری بخشد. اگرچه باید اذعان داشت بنا بر شدت مشکل گاهی برخی از این کودکان نیاز بهدرمان گسترده ای حتی برای سالها دارند تا رفتارشان بهبود یابد. کلید واژه: اختلال طیف اوتیسم، دلفین ،تماس چشمی.