ابوذر جوزونی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی پیشرفته، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران
بهروز میرزایی - دانشیارگروه مهندسی شیمی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران
مهدی داوری - دانشیارگروه گیاه پزشکی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران
محمدسعید محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی پیشرفته، گروه مهندسی شیمی، دانشگاه محقق اردبیلی، ایران

سطح جهانی آلودگی محیطی به فلزات در دو قرن اخیر به شدت افزایش یافته است. حضور برخی از فلزات سنگین دراکوسیستم های آبی، تهدیدی همیشگی برای سلامت جوامع بشری است. زیست پالایی که در آن از میکروب ها جهت سمیتزدایی و تجزیه آلاینده های زیست محیطی استفاده می شود، گزینه های مناسب جهت جایگزینی استراتژی هایفیزیک وشیمیایی فعلی برای حذف فلزات سنگین است. در مطالعه مروری حاضر، پس از تحقیقات مرتبط با موضوع جهتبدست آوردن آخرین یافته ها در زمینه زیست پالایی فلزات سنگین ازمحیط های آبی، انجام شد. فلزات سنگین در پساببسیاری از صنایع مانند صنایع استخراج روی و صنایع پتروشیمی، صنایع پالایش نفت، صنایع کاغذسازی، صنایع دارویی،صنایع رنگسازی و صنایع فرآورده های پلاستیکی وجود دارند. راهیابی این فلزات به منابع آبی منجر به اضافه شدن آنها بهزنجیره غذایی میشود که این عمل از طریق جذب این مواد توسط میکروارگانیسم های زنده صورت گرفته و سبب ایجادمشکلات زیادی درموجودات زنده و انسانها می شود. برای حذف فلزات سنگین روش های مختلف فیزیکی، شیمیایی وبیولوژیکی به کار برده میشوندکه در این میان استفاده از فرآیند بیوجذب مورد توجه محققین قرار گرفته است، زیرا روشمذکور با استفاده از یک سری مواد کم ارزش از نظر اقتصادی، قابلیت حذف بسیاری از فلزات سنگین را دارد. بیوجذب،جذب فیزیکی و شیمیایی فلزات سنگین توسط میکروارگانیسم های زنده وغیر زنده (باکتری، قارچ، جلبک) و سایر اجرامآلی (مانند سبوس برنج، پوست میوه، برگ وپوست درختان و...) است. جذب زیستی، تکنولوژی نوینی است که بیومس مردهو غیرفعال و یا زنده را برای حذف فلزات سنگین از محلول آبی به کار می گیرد.

فلزات سنگین، میکروارگانیسم، زیست پالایی، قارچ، محیط آبی