محمد خرم آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی دانشگاه صنعتی جندی شاپور
رضا رستمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران- مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی دانشگاه صنعتی جندی شاپور
محمد ذاکرمشفق - استادیار گروه مهندسی عمران دانشگاه صنعتی جندی شاپور

سالانه نیم تا یک درصد از حجم مخازن سدهای موجود در دنیا در اثر رسوب گذاری از دست می رود که رسوب زدایی توسط روش فلاشینگ به عنوان روشی موثر جهت بازیابی حجم از دست رفته مخازن بدون تحمل هزینه های ناشی از اجرای روش های مکانیکی حذف رسوبات مطرح است. اهمیت حفظ ظرفیت مفید مخازن در دنیا و موفقیت های فراوانی که در بازیابی آن به روش فلاشینگ حاصل شده لزوم بررسی امکان پذیری این روش مفید رایادآور می شود. در سال 1966 اتکینسون به همراه موسسه والینگفورد جهت کمی سازی عملیات فلاشینگ در مخازن، شش معیار که با استفاده از آنها می توان امکان پذیری عملیات فلاشینگ در مخازن سدها را بررسی نمود تعیین کرد، سد دز یکی از سدهای مهم در کشور محسوب می شود که با مشکل رسوب گذاری روبه رو می باشد. در این مقاله سعی شده است با استفاده از معیارهای ارایه شده توسط موسسه پژوهشی والینگفورد که در قالب برنامهRESCON توسط بانک جهانی عرضه شده است؛ موفقیت عملیات فلاشینگ در سد دز با لحاظ محدودیت های پیش روی آن بررسی گردد. با استفاده از نتایج بدست آمده عملیات رسوب زدایی در سد دز با توجه به معیارهای ارایه شده در مدل ، موفقیت آمیز نخواهد بود اما می توان فلاشینگ از طریق دریچه های باز سازی شده را به عنوان راهکاری غیر پایدار و مفید در جهت جلوگیری از ورود رسوبات به تراز نیروگاه در نظر گرفت.

عملیات فلاشینگ، رسوب زدایی، سد دز، مدل RESCON، معیارهای والینگفورد