ندا میرزاخانی - دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان ایران
عیسی ابراهیمی درچه - دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان ایران
سیدامیرحسین جلالی - دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان ایران
مصطفی حمامیان - دانشکده منابع طبیعی دانشگاه صنعتی اصفهان، اصفهان ایران

مطالعه ی حاضر امکان استفاده از فناوری بیوفلاک BFT را برای کاهش آلودگی های ناشی از پساب مزارع پرورش ماهی ارزیابی می کند. دو تیمار بیوفلاک در 6 مخزن آماده شد: تیمار بیوفلاک در آب شیرین و تیمار بیوفلاک در آب لب شور. برای پایداری و بهینه کردن نسبت کربن به نیتروژن با نسبت 15 به منظور تولید هتروتروفی، به مخازن آرد گندم اضافه شد. تغییرات پارامترهای دما، هدایت الکتریکی، مجموع نیتروژن آمونیاکی (TAN) ، میزان نیتریت 2NO و نیترات 3NO هر دو روز یکبار در طول دوره ی 27 روزه و آنالیز تقریبی بیوفلاک تولیدی در انتهای آزمایش بررسی گردید. هر سه پارامترهای مجموع نیتروژن آمونیاکی کل، میزان نیتریت و نیترات در هر دو تیمار در طی آزمایش قبل از تشکیل بیوفلاک یک روند افزایشی و بعد از تشکیل بهینه بیوفلاک روند کاهشی داشتند. به طوری که در روز بیست و یکم از آزمایش تمامی فاکتور های کیفی آب به حد مجاز خود رسیدند میزان پروتیین در بیوفلاک تولیدی در آب شیرین 72 / 0 ± 03 / 35 درصد و در آب لب شور 05 / 0 ± 01 / 18 درصد بود.در نهایت می توان نتیجه گیری کرد با ایجاد یک سیستم بیوفلاک هم در آب شیرین و هم در آب شور می توان آب را تصفیه کرده و برای مصارفی مثل کشاورزی و پرورش ماهی از آن استفاده کرد. علاوه بر ایجاد یک محصول ارگانیک به نام بیوفلاک با درصد پروتیین بالا که می توان در تغذیه آبزیان از آن استفاده نمود.

فناوری بیوفلاک، نسبت کربن به نیتروژن، پساب، پرورش ماهی، تولید هتروتروفی