غلامرضا نبی بیدهندی - استاد دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران
نیما جاویدی - دانشجوی کارشناسی ارشد سیستم های انرژی دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

میکروجلبک ها از دسته آغازیان محسوب مى شوند و قادرند با فتوسنتز، مواد غیرارگانیک را به مواد ارگانیک تبدیل کنند. جلبک ها به عنوان ارگانیزم های فتوسنتتیکی قادر هستند به کمک انرژی خورشید منابع کربن را به زیست توده تبدیل کنند. در این مقاله به کاربردهای این نوع بیومس در زمینه انرژی پرداخته شده است. در ابتدا با طبقه بندی میکروجلبک ها آشنا می شویم و در ادامه به چونگی استفاده از این نوع منبع انرژی پرداخته شده است. در دسته بندی انواع میکروجلبک ها، سه نوع میکروجلبک فتواتوتروفیک، هتروتروفیک و میکستروفیک وجود دارند که هر کدام دارای ویژگی های خاصی می باشند. زیست توده تهیه شده از جلبک ها دارای مزایای بی-شماری از قبیل تولید انرژی الکتریکی و یا گرمایی است که از سوزاندن بیومتان یا بیواتانول حاصل می گردد. بیودیزل (منوالکیل استر) یک سوخت گازوییلی پاک است که از منابع طبیعی و قابل تجدید مانند روغن های گیاهی به دست می آید. بیودیزل مانند گازوییل و نفت در موتورهای احترقی عمل می کند و برای این کار اصولا هیچگونه نیازی به تغییر در موتورهایی که از آن استفاده می کنند، نیست. نمونه سوخت هایی که می توان از انواع مختلف میکروجلبک ها تولید نمود شامل سوخت زیستی، هیدروژن زیستی و بیومتان می باشد. نفت زیستی یکی از سوخت های زیستی مایع حاص از میکروجلبک ها می باشد. نفت زیستی با تبدیل ترموشیمیایی زیست توده در دمای زیاد و در غیاب اکسیژن تولید می شود. هیدروژن زیستی (بیوهیدروژن) یک منبع موثر از انرژی تجدیدپذیر است و هم اکنون موضوع تحقیقات و کاربری های وسیعی است. فرآیند سنتز هیدروژن زیستی می تواند بر دو گونه فتولیز (تجزیه شیمیایی بر اثر تابش نور) مستقیم و غیر مستقیم باشد.

میکروجلبک، انرژی، بیومتان، هیدروژن زیستی