کامران رضائی زاده مهابادی - مدرس دانشگاه ایوانکی
مهسا نفری - دانشجوی کارشناسی دانشگاه ایوانکی

در دوره اخیر توسعه روستایی در قالب توسعه مشارکتی مطرح شده که در بر دارنده ابعاد توسعه روستایی یکپارچه و مشارکت مردم است. گردشگری روستایی از طریق نفوذ و تاثیر بر کلیه جوانب زندگی روستایی، زندگی را چه از نظر اقتصادی و چه از نظر اجتماعی و فرهنگی به رشد می رساند. چرا که امروزه گردشگری رویکردی عمومی است که دولت ها به آن توجه کرده اند تا بتواند از لحاظ بوم شناختی در بلند مدت رشد کرده و از لحاظ مالی خودکفا، و از دیدگاه های، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نیز برای جوامع محلی مفید و نوید بخش باشند. در نتیجه گردشگری روستایی می تواند تاثیری همه جانبه بر زندگی مردم روستایی داشته باشد. گردشگری از بعد فرهنگی می تواند دریچه های نوینی از شناخت، توسعه و پایداری را برای جوامع به همراه داشته باشد. در بحث گردشگری فرهنگی عموما دو محور مورد بررسی قرار میگیرد، محور اول گردشگری مرتبط با میراث فرهنگی می باشد و بیشتر این دیدگاه، بعد تاریخی فرهنگ اصیل یک جامعه مورد نیاز است و محور دوم موضع زمان حال و فرهنگ جاری را مد نظر قرار می دهد. در گردشگری فرهنگی که در آن گردشگر به فراگیری آموزش و کسب تجربه درباره ی فرهنگ حال و گذشته و مقایسه آن با داشته ها و انگیزه های فرهنگی جامعه خود و دیگران می پردازد.

گردشگری فرهنگی، توسعه روستایی، میراث فرهنگی، روستای امامه