نور روز و بهره گیری مناسب از آن در طراحی کتابخانه شهر بم

کتابخانه یکی از مهمترین نهادهای جامعه انسانی است که با وجود تحولات گوناگونی که در آن رخ داده است همچنان کارکردهای مهمی برعهده دارد. معمار ایرانی برای پیوند زدن هنرش به عالم ملکوت از غیر مادی ترین عنصر (نور)، در طراحی استفاده نموده است؛ تا به هنرش جنبه مقدس داده و نشان دهد که هم قالب و هم محتوای اثرش از یک سرچشمه نشات می گیرد. او از نور به عنوان موجودیتی دو گانه که یک بعد آن کالبدی و بعد دیگر آن معنایی است، هنرمندانه استفاده نموده و بدین وسیله نه تنها خود از طریق آفرینشش به کمال معنوی رسیده، بلکه سعی در نشان دادن ریشه آسمانی هنرش نیز داشته است. هدف از این مقاله کشف و درک پیام معمار و رمز گشایی معانی مستتر در ساختمان های بجا مانده از ادوار مختلف و ارتباط فضاها با یکدیگر و نحوه نورپردازی آنها است.در این بررسی از مشاهده، تحلیل و مطالعات کتابخانه ای نیز بهره برده شده است. نور تنها یک ضرورت فیزیکی نیست، بلکه ارزش روانشناختی آن در معماری بسیار مهم است؛ به همین دلیل علاوه بر استفاده کاربردی، ارزش نمادین نیز دارد. در این مقاله سعی بر این خواهد شد که با طراحی کتابخانه دانشگاه و استفاده بهینه نور روز در فضاسازی معماری امروز بهره گرفته شود.