عبدالحسین پیکرنگار - دانشجوی دکتری مدیریت منابع انسانی دانشگاه آزاد اسلامی قزوین
غلامرضا معمارزاده طهران - دانشیاردانشگاه آزاد اسلامی
عبدالله پیکرنگار - دکتری مدیریت راهبردی - دانشگاه عالی دفاع ملی

این پژوهش رابطه بین پایبندی سازی کارکنان و عملکرد سازمانی در سازمان های ایرانی را بررسی می کند. سه مولفه پایبندسازی یا مشارکت کارکنان شامل توانمندسازی، تیم محوری و توسعه ظرفیت کارکنان به عنوان متغیرهای مستقل مورد مطالعه قرار گرفته است و عملکرد سازمانی به عنوان متغیر وابسته از طریق نتایج مدل فاصله ای باز، نتایج مدل منطقی و نتایج مدل روابط انسانی اندازه گیری شده است. در این تحقیق اطلاعات از سازمان های مختلف ایران با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شده حجم نمونه 510 مورد است و برای ایجاد رابطه میان متغیرها و برای اثبات سه فرضیه از همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شده است . نتایج بدست آمده نشان می دهد که عملکرد سازمانی بین محدوده ی 57 ٪ تا 95 ٪ به دلیل دخالت و پایبندی کارکنان در سازمان های ایرانی افزایش داشته است علاوه بر این تایید داردکه توانمند سازی، جهت گیری تیمی و تدبیرهای توسعه ظرفیت کارکنان ارتباط قوی و مثبتی با عملکرد سازمانی دارد. سازمان هایی که به کارکنان تفویض اختیارات می کنند در مقایسه با آنهاکه انجام نمی هند و سازمان های که به کارمندان خود در تیم های ثابت اجازه ی کار می دهند نشان می دهد سطح عملکرد آنها بیش از آنهای است که با ساختار فردی و غیر تیمی کار می کنند در ایران سازمانی که مهارت ها و دانش کارکنان را توسعه داده اند نیز در مقایسه به سازمانهای که مهارت های کارکنان خود را توسعه نمی دادند عملکرد بالاتری داشتند. سازمان ها باید کارکنان خود را در فرآیندهای تصمیم گیری درتمام سطوح با تفویض اختبار و اقتدار و انطباق مبتنی بر ساختارهای تیمی و باتوسعه قابلیت های کارکنان در گیر و پایبند نمایند تا آنها در انجام و اجرای مناسب امور در بازار رقابتی موفق باشند.

پایبند سازی 1 ، توانمندسازی 2 ، جهت گیری تیمی 3 ، توسعه ظرفیت 4 ، عملکرد سازمانی