آیت الله کاراموزیان - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه علم و صنعت ایران تهران
ابراهیم تیموری - استادیار دانشگاه علم و صنعت ایران تهران

در یک تسهیل ساخت مجدد، کالاهای برگشت داده از سمت مشتریان، با انجام عملیات اصلاحی و تعویض برخی قطعات معیوب، به عنوان کالای نو شده، راهی بازار کالاهای دست دوم می‌شود. چنانچه این کالاها، حساس به زمان باشند (مانند قطعات الکترونیکی)، ارزش خود را طی گذشت زمان، به سرعت از دست می‌دهند. بنابراین، توقف این کالاها در تسهیل ساخت مجدد که ظرفیت آن محدود است، سبب از بین رفتن ارزش آنها می‌شود. سوال مطرح شده آنست که چه درصدی از این کالاها برای انجام عملیات، پذیرش و چه درصدی برای بازیافت، اسقاط شود تا سود حاصل از فروش کالاهای نو شده، حداکثر شود. در این مقاله برای تصمیم‌گیری به غیر از تسهیل ساخت مجدد، یک لایه‌ی دیگر که مشتریان می‌باشد، به مدل، اضافه شده است. افزودن این لایه سبب می‌شود تا ضمن محاسبه دقیق‌تر هزینه‌های موجودی و زمان انتظار کالا در سیستم، برآورد مناسبی از انبار مورد نیاز برای کالاهای نوشده و سطح سرویس‌دهی ارائه شده به مشتریان، بدست آوریم. سیستم مورد نظر با استفاده از تئوری صف، مدل شده و به کمک نرم‌افزار Lingo، جواب بهینه محاسبه شده است.

کالاهای برگشتی، تئوری صف، تسهیل ساخت مجدد، بازیافت