هادی خانیکی - استادیار علوم ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی
لیدا کاووسی - دانشجوی دکتری ارتباطات اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی

این مقاله در چارچوب تحولات نظری ارتباطات توسعه به طرح و بررسی تی اف­دی[1] و ویژگی­های آن پرداخته است.تی­اف­دی محصول دو چرخش پارادایمی در ارتباطات توسعه از نظریات خوش بینانه مکتب نوسازی به نظریات انتقادی مکتب وابستگی است که در چارچوب گفتمان توسعه از نوعی دیگر و نظریات ارتباطات مشارکتی شکل گرفت و در برنامه­های جدید توسعه و ارتباطات به ویژه در آمریکای لاتین جایگاه مهمی یافت. بنیان تیاتر برای توسعه بر تلفیق و ترکیب توامان دو عنصر سرگرمی و آموزش قرار دارد که با استفاده از تجارب و ظرفیت­های عمومی، تیاتر را برای ترغیب اجتماع به بیان دغدغه­ها، مشکلات و راه­حل­های ممکن و آموزش غیررسمی شهروندان در مسیر توسعه به کار می­گیرد. در این مقاله کوشش شده است که توصیف و تبیین ویژگی­ها و وجوه تمایز ارتباطی تیاتر برای توسعه با استفاده از رویکرد نظری پایولو فریره در آموزش و آگوستو بوال در نمایش­های کاربردی ارایه شود

ارتباطات توسعه؛ تیاتر برای توسعه ( تیاتر برای توسعه )؛ تیاتر عامه-پسند؛ ارتباطات مشارکتی؛ تیاتر اجتماعی؛ تیاتر در آموزش؛ تیاتر مشارکتی