مجتبی فتحی - استادیار دانشکده ی فنی مهندسی دانشگاه رازی کرمانشاه
اکبر مخدومی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده ی فنی مهندسی دانشگاه رازی کرمانشاه

جداسازی لرزه یی به منزله ی یک رویکرد نوین کنترل غیر فعال سازه قادر است به طور چشمگیری پاسخ سازه را در حرکات قوی زمین کاهش دهد. عملکرد این سیستم ها در زلزله های حوزه ی نزدیک، که حاوی شتاب هایی با محتوای بسامدی بالا و پالس های بلند هستند، با تردید روبرو است به کارگیری میراگرهای با محتوای بسامدی بالا و پالس های بلند هستند، با تردید روبرو است به کارگیری میراگرهای ویسکوز در تراز جداسازی ، یکی از راهکارهای ارایه شده برای بهبود عملکرد این سیستم ها در زلزله های حوزه ی نزدیک است در این نوشتار تاثیر مقادیر مختلف میرایی الحاقی از 5% تا 40% در سازه های جداسزی شده تحت زلزله های مختلف در نرم افزار ABAQUS مورد بررسی قرار گرفته است نتایج نشان داده است که افزایش میرایی الحاقی در شتاب نگاشت های حوزه ی نزدیک، جابجایی تراز جداسازی را کاهش می دهد، اما سبب افزایش جابجایی نسبی طبقات و شتاب طبقات می شود در حالی که افزایش میرایی الحاقی در تحلیل های تحت شتاب نگاشت های حوزه ی دور سبب کاهش جابجایی تراز جداسزای، جابجایی نسبی طبقات و افزایش شتاب طبقات می شود.

میراگر الحاقی، جداسازی لرزه یی، تحلیل دینامیکی غیر خطی، زلزله ی حوزه ی نزدیک