هادی قربانی
وحید رحیمی
سیدعلیرضا نصرتی

طی دهه گذشته محیط زیست به نگرانی اصلی جوامع بشری تبدیل شده است. صنعت ساختمان بزرگترین مصرف کننده مصالح و برداشت کننده مواد از زمین و در عین حال بزرگترین تولید کننده زواید، نخاله و زبالههایی است که به محیط زیست وارد میشوند. بتن به عنوان ماده ساختمانی قرن پر مصرفترین مصالح ساختمانی است و از دیدگاه حفظ محیط زیست، جا دارد که تولید و مصرف بتن و مواد متشکله آن، تعامل بتن با محیط زیست در طول عمر مفید و بالاخره چگونگی تخریب بتن و بازگشت مواد حاصل از تخریب آن به طبیعت و محیط مورد بررسی قرار گیرند. مسئله محیط زیست در صنعت بتن در سالهای گذشته و پس از اعلامیۀ ریو که به تأیید 179 کشور رسید بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. بهبود کیفی و دوام بتن در کنار مقاومت آن در کنفرانس سالیانه انجمن بتن آمریکا در سال 2001 به عنوان الگوواره جدید در صنعت ساخت و ساز مورد توجه قرار گرفت. برای بررسی عملکرد زیست محیطی بتن باید مساله تولید و مصرف سیمان، آب، سنگدانهها، مواد افزودنی، سازههای بتنی و مواد حاصل از تخریب این سازهها و اثرهای فیزیکی و شیمایی مثبت و منفی هر یک از آنها بر محیط زیست، از جمله مواد آلایندهای که وارد جو زمین، خاک و آب میشوند، حفاظتی که برای تداوم زندگی انسان بر روی کره زمین فراهم میکنند و رفاه مادی و معنوی که برای زیست، کار و بالندگی انسان ایجاد مینمایند، مورد مطالعه قرار گیرند. این مقاله سعی بر این دارد تا ضمن بررسی ویژگی های زیست محیطی صنعت بتن، به اقدامات و راهکارهایی اشاره نماید که سازگار با محیط زیست بوده و بتواند ضمن کاهش اثرات مخرب کاربرد این صنعت در محیط زیست، زمینه توسعه پایدار آن را فراهم آورد.

محیط زیست، بتن، توسعه پایدار، سیمان