مولود جعفری - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی،پیام نور ساری
سمانه ابوالقاسمی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی،پیام نور ساری

گاهی پیری یا خوابی صادق سبب دگرگونی حال صاحبدلی در رسیدن به کمال معنوی می شود، یا اینکه نفس گرم و موثر پاکدلی موجب می گردد که فردی از سال ها عشرت جویی و باده خواری دست بردارد و طریق زهد در پیش گیرد. در ادب فارسی کم نداریم کسانی را که ناگهان راه زهد در پیش گرفتند و پشت پا به دنیا و ماسوری زده اند. عطار نیشابوری، ناصرخسرو قبادیانی و سنایی غزنوی از این گروهند که راه توبه را در پیش گرفتند و به مسیر سیر الی الله رفتند. سنایی یکی از بزرگترین شاعران قرن ششم و از پیشگامان بیان مسایل عرفانی در ادب فارسی است. او در تاریخ ادبیات نقطه عطفی به شمار می آید. به همین سبب شعر او را به دو دوره قبل از تحول سنایی وبعد از تحول سنایی تقسیم کرده اند. هیچکدام از قله های شعر فارسی همچون حافظ، مولانا و عطار مرحله ای را در زبان فارسی ایجاد نکردند. اونخستین شاعر بزرگی است که به طور وسیع به عرفان پرداخت و کتاب مستقلی در این باب به نام حدیقه الحقیقه و طریقه الشریعه به رشته تحریر درآورد. سنایی عارفی شریعتمدار است،از این جهت اشعار اومملو از معانی دینی، عواطف روحانی و نکات اخلاقی می باشد. حدیقه او با حکمت صوفی و تاویل به قرآن گره خورده است. قصیده ها و غزل هایش با ذوق رحی همچون شطحیاتش به تعلیم عشق الهی که هدف نهایی اوبوده می پردازند. همین امر موجب گشته که شهرهایش از عشقی شورآفرین با اقتباس از قرآن کریم، همراه با زبانی فاخر از واژگانی زیبا و سرشار از معنویت جلوه خاصی به خود بگیرد. نگارنده با مطالعه در زندگی و آثار سنایی به توبه و عرفان او و به برخی از شاعرانی که از او پیروی کرده اند می پردازد.

سنایی غزنوی، زندگی، آثار، توبه، مقلدان