الهه جدیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد روابط بین الملل دانشگاه گیلان

سرمایه انسانی عامل موثر در رشد و توسعه اقتصادی یک کشور است، پس از جنگ جهانی دوم و به دنبال مهاجرتمتخصصان اروپایی به آمریکا توجه حاکمان و عالمان به این پدیده معطوف شد. پدیده فرار مغزها در جهان سوم پس از دههی 1960 م و تبلور فزاینده ی جهانی شدن اقتصاد و همزمان با چرخه ی پیشرفت در عرصه ی فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی،رشد چشمگیری یافت و به دنبال آن اقتصاد صنعتی به اقتصاد دانش محور تغییر ماهیت داده است. برخی متغیرهای اقتصادیرا مهمترین عامل فرار مغزها ذکر کردهاند و حتی از این پدیده بعنوان مهاجرت اقتصادی یاد می کنند. بر این اساس مقالهحاضر بر آن است تا با رویکردی تحلیلی روزنهای بر موضوع علل مهاجرت نخبگان در ابعاد بین المللی و تاثیر آن بر روندتوسعه اقتصادی بگشاید. با تمسک به نظریه های مهاجرتی به بررسی مدل و قوانین جاذبه و دافعه پرداخته و به بررسیدیدگاهی تحلیلی بر مهاجرت بین المللی نخبگان در وضعیتی تعامل گونه و در آن روی سکه به تحلیل مهاجرت یک سویه وبدون بازگشت میپردازد. مدیریت موفق روابط اقتصادی فراملی از طریق تدابیر سیاسی در زمینه مهاجرت بین المللی نخبگانمنجر به ارتباط دو سویه اقتصاد سیاسی و وابستگی متقابل فراملی می شود. نظر به یافته های مقاله از اوایل قرن بیست و یک دورویکرد و سیاست چرخشی نسبت به پدیده فرار مغزها در نظر گرفته شده که رویکرد توسعه ای و رویکرد سنتی هر یک بهگونه ای مثبت و منفی بر روند رشد صعودی و نزولی اقتصاد کشورها و به تبع آن بر میزان همگرایی بین المللی تاثیرگذارمی باشند.

مهاجرت نخبگان، توسعه اقتصادی، سرمایه انسانی، اقتصاد سیاسی بین الملل، وابستگی متقابل