محمد سرفرازی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعه شناسی دانشگاه مازندران
داوود رضی - استادیار علوم اجتماعی دانشگاه مازندران

بحران آلودگی هوا امروزه به پدیدهای تبدیل شده است که دیگر کشور توسعهیافته و درحال توسعه نمیشناسد و همه باید در راه کنترل جهانی آن تلاش کنند. سهم کشورهای توسعه یافته در آلودگی هوا قابل اغماز نیست و کشورهای درحال توسعه نیز با مدیریت نامناسب محیط زیست و تکنولوژی غیر مدرن خود در این فرآیند نقش دارند. بانک جهانی در مقالهای در سال 2013 میزان ضرر مالی هر کشور از آلودگی هوا را مشخص کرده است. مقاله پیش رو در نظر دارد با نگاهی به وضعیت ناوگان تاکسیرانی کشور خودمان - ایران - راهکاری برای مدیریت بهتر این امر که منجر به کنترل آلودگی هوا و در نهایت بهبود روند هر چند کند توسعه پایدار کشور میشود ارایه نماید. لازم به ذکر است در این مقاله از روش تحلیل دادهای ثانویه استفاده شده است و شهرستان بهشهر استان مازندران نیز به عنوان شهرستان نمونه انتخاب شده است. یافتهها و نتیجه مقاله عبارتند از اینکه با تخصیص مبلغ 10520 میلیارد تومان به بخش حمل و نقل عمومی در بخش تاکسیرانی میتوان در مدت زمان کوتاه سه سال و سه ماه به طور کامل این سازمان را خصوصی و مستقل نمود و از حجم تصدی دولت در امور اجرایی کاست و دولتی چالاک ساخت تا به امور توسعهای مهمتر بپردازد

حمل و نقل عمومی، مدیریت شهری، نوسازی ناوگان تاکسیرانی کل کشور، محیط زیست، توسعه پایدار، آلودگی هوا، خصوصی سازی