سید محمود مرتضوی هشترودی - استاد حوزه علمیه قم، دبیرعلمی انجمن ارتباطات و تبلیغ حوزه علمیه
فاطمه وزینی روشن - طلبه سطح ۳ مرکز تربیت مدرس صدیقه کبری (س) قم

در شریعت اسلامی طلاق، ایقاعی است که جواز آن مطابق فطرت است؛ در واقع منابع اسلامی طلاق را به منزله ی آخرین راه حل برای بحران خانوادگی مباح دانسته اند. اسلام سعی دارد به هر صورتی که باشد موجباتی فراهم آورد که زن و مرد از هم جدا نشوند و زندگیشان به طلاق نکشد، با این مقدمات هنگامی که دیگر ادامه زندگی غیر ممکن شد و مودت و رحمت که دو اصل حیات هستند از خانه رخت بست چاره ای نیست جز اینکه طلاق صورت گیرد. در چنین صورتی اسلام اصرار دارد که اصول اخلاقی در حین طلاق رعایت شود یعنی جدایی زن و شوهر براساس اخلاق و انسانیت باشد و یکدیگر را ببخشند و از عیب جویی یکدیگر، دشنام و ناسزا گویی، دروغ گویی و کتمان کاری، جر و بحث و منازعات لفظی در مقابل فرزندان و استهزا و مسخره کردن بپرهیزند؛ همچنین اصول اخلاقی بعد از طلاق یعنی عمل به وعده ها، مهرورزی به فرزندان، توجه به نیازهای خانواده، بدگویی نکردن از همسر و مقصر جلوه ندادن طرف مقابل برای فرزندان را رعایت کنند.

اصول اخلاقی، طلاق