رسول برقی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
ندا میرزایی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی چگونگی پیش بینی میزان افکار خودکشی به وسیله شیوه های فرزندپروری در دانش آموزان انجام شده است. روش: نمونه این مطالعه 155 نفر ( 61 دختر و 94 پسر ) از دانش آموزان دوره دوم متوسطه منطقه هوراند از استان آذربایجان شرقی در سال تحصیلی 96-1395 می باشند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه افکار خودکشی بک و پرسشنامه شیوه های فرزندپروری بامریند استفاده شد. داده ها به کمک روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، خی دو، تحلیل واریانس و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: خرده مقیاس های سبک مقتدرانه و سبک استبدادی والدین، از ابعاد مقیاس شیوه های فرزند پروری، میزان افکار خودکشی را به ترتیب به صورت معکوس و مستقیم پیش بینی کردند (P<0/01). همچنین فراوانی افکار خودکشی در بین دانش آموزان دختر به طور معناداری بیشتر از دانش آموزان پسر است (P<0/01). نتیجه گیری: خانواده یک کانون فرهنگی- اجتماعی مهم و موثر بر جنبه های روانی فرزندان به شمار می آید. با افزایش ارتباط و انسجام در خانواده و آموزش شیوه های صحیح فرزندپروری می توان به کاهش آمار خودکشی کمک کرد. و همچنین سست شدن پیوندهاى عاطفى در خانواده ها و جوامع معاصر و افزایش فشارهاى خانوادگى و اجتماعى براى کسب موفقیت هاى تحصیلى و شغلى، از جمله عوامل مهمى هستند که در میزان بالاى استرس و افزایش میزان خودکشى در نوجوانان نقش دارد.

افکار خودکشی، شیوه های فرزند پروری، دانش آموزان دوره دوم متوسطه