محمد مجلی - دانشیار، گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران
مریم خسروجردی - دانشجوی کارشناسی ارشد پرستاری داخلی جراحی، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران
علی محمدپور - استادیار، گروه پرستاری داخلی جراحی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت آموزش برنامه های بازتوانی قلبی مبتنی بر الگوی مراقبت پیگیر و از طرف دیگر عدم استفاده این برنامه بعد از ترخیص در بیماران ایسکمیک قلب در ایران، این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی آموزش برنامه بازتوانی قلبی مبتنی بر الگوی مراقبت پیگیر بر توانمند شدن و شاخص های قلبی عروقی بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلب (انفارکتوس میوکارد، آنژین ناپایدار)انجام شد .مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی است که جامعه پژوهش بیماران مبتلا به اختلال ایسکمیک قلب بوده که در بخش قلب بیمارستان واسعی شهر سبزوار بستری بوده و ترخیص گردیده اند. نمونه پژوهش 70 بیمار دچار ایسکمیک قلب بستری در بخش های قلب و سی سی یو بودند که به روش آسان در دسترس انتخاب و با تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند.سپس برنامه آموزش بازتوانی قلبی مبتنی بر الگوی مراقبت پیگیر در طول سه ماه طی شش جلسه 60-90دقیقه ای در گروه مورد انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای سه قسمتی بود که قسمت اول مشخصات دموگرافیک، قسمت دوم پرسشنامه توانمندی و قسمت سوم چک لیست ثبت متغیرهای همودینامیک قبل و بعد از اجرای برنامه بازتوانی مبتنی بر مراقبت پیگیر شامل اندازه گیری و ثبت فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، تعداد ضربان نبض بود که اندازه گیری و توسط دستیار پژوهشگر ثبت شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 با آزمون تی مستقل، تی زوجی، کای اسکویر و در سطح معنی داری کمتر از 05/0 انجام شد.یافته‎ها: یافته های پژوهش نشان داد دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و بالینی با هم تفاوت نداشتند و همگن بودند (05/0

آموزش بازتوانی قلبی، الگوی مراقبت پیگیر، توانمندی، شاخص های قلبی عروقی، بیماری ایسکمیک قلب