فاطمه رشیدرستمی - دانش آموخته ی کارشناسی ارشد مهندسی فضای سبز دانشگاه تهران،
بهروز جانی پور - استادیار دانشگاه تهران
محسن کافی - استاددانشگاه تهران

مبحث کم آبی و بحران آب امروزه به یک مسیلهی جهانی تبدیل شده و در کشور ایران نیز همواره کم آبی از معضلات تاثیرگذار بوده است. در گذشته مدیریت منابع آب چه برای شرب و چه برای کشاورزی به نحو مناسبی صورت میگرفته و کارهای ارزشمند ایرانیان نظیر حفر قناتها و احداث آب انبارها برای استفاده از سفرههای زیرزمینی و ذخیرهسازی آب باران در جهان مشهور است. این مقاله که از مطالعات پایاننامه کارشناسی ارشد مهندسی فضای سبز استخراج شده با هدف چگونگی استفاده بهینه از روانابهای ناشی از آب باران تدوین شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات عمدتا از روش کتابخانهای گردآوری، دسته بندی و با روش کیفی تحلیل گردید. در این مقاله انواع روشهای جمعآوری و ذخیرهسازی آبهای سطحی و روانابهای ناشی از باران با ذکر مشخصات، ویژگی ها و جزییات آن توصیف شده و برای چگونگی استفاده هرکدام از آنان در پارکها و فضاهای سبز شهری مورد آنالیز و تحلیل قرار گرفت. مهمترین نتیجهای که از پژوهش و مطالعات مذکور به دست آمد این است که میتوان با استفاده از ریز فضاهای سبزی همچون جوی باغچه، باغچههای بارانی، کانالهای چمنی و تالابهای مصنوعی، روانابی که عمدتا از دسترس خارج می شود را مهار و استفاده نمود همچنین مازاد رواناب را در حوضچههای سرپوشیده و یا سرباز با مکانیابی مناسب برای آنها در پارک یا فضای سبز شهری ذخیرهسازی نمود تا به سهولت مورد استفاده مجدد قرار گیرند.

فضای سبز، ذخیره باران، بهینه سازی مصرف آب، کنترل رواناب