زهرا رنجبر - دانشجو کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان
غلامحسین حامدی - استادیار، گروه مهندسی عمران (راه و ترابری)، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان
مهیار عربانی - استاد، گروه مهندسی عمران (راه و ترابری)، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان

برای بهبود پتانسیل حساسیت رطوبتی در مخلوط های آسفالتی روشهای گوناگونی وجود دارد که یکی از متداولترین آنها استفاده از افزودنیهای ضد عریان شدگی است. مشکلات استفاده اجرایی از آهک هیدراته به عنوان افزودنی ضد عریان شدگی باعث شد تا در این پژوهش به بررسی تاثیر استفاده از دو نوع افزودنی ضد عریان شدگی مایع ( Derbo101 و (Wetbond E در مخلوط آسفالت گرم پرداخته شود. دو نوع سنگدانه مختلف با پتانسیل حساسیت رطوبتی متفاوت ( سنگآهک و گرانیت)، قیر با درجه نفوذ 70 -60 و دو نوع افزودنی ذکرشده که هر کدام در دو درصد وزن قیر (1/0 و 2/0 درصد) مورد استفاده قرار میگیرند، از مواد مورد استفاده در این پژوهش بودهاند. به منظور بررسی تاثیر استفاده از افزودنیها از روشAASHTO T283 در 1، 3 و 5 سیکل یخ-ذوب برای تعیین حساسیت رطوبتی نمونه های مخلوط آسفالت گرم استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان میدهد که استفاده از افزودنیهای ضد عریان شدگی مایع باعث کاهش پتانسیل خرابی رطوبتی مخلوطهای آسفالتی در برابر رطوبت شده اند.

مخلوطهای آسفالتی، خرابی رطوبتی، افزودنیهای ضدعریان شدگی مایع، لاتمن اصلاح شده