سبا بدخشیان - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری
بهروز منصوری - استادیار دانشگاه آزاد واحد تهران مرکزی،

با توجه به نرخ روبه به رشد جمعیت در شهرها و رشد پویای محیط های شهری در سالهای اخیر، رویکرد کشاورزی شهری به عنوان راهکاری موثر، جهت تامین نیازهای غذایی ساکنان شهرها و ایجاد منظر مثمر شهری به همراه یک فضای زیستی با کیفیت همواره مطرح بوده است. با توجه به اهمیت مسیله غذا و نیاز به عرضه با ثبات آن در فضاهای شهری و همچنین تغییر عادت های غذایی شهروندان، بهره گیری از راهکارهای نوین در جهت ارتقاء سطح کشاورز ی شهری میتواند سبب کاهش آسیبهای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی ناشی از فعالیت های کشاورزی به روشهای معمول و نیز بهبود کیفیت محصولات غذایی تولید شده در فضاهای شهری شود. یکی از راهکارهایی که میتواند بر اساس واقعیتهای شهرهای امروز و آینده قابل پیشبینی آن مورد بررسی و مطالعه قرار گیرد، مجموعههای چند عملکردی میباشد. از میان طیف گسترده این نوع مجموعهها، مقاله پیش رونظر به یکی از پیشرو ترین گونههای آن دارد: یک برج شامل بخش مزرعهی عمودی و بخش مسکونی یا به عبارتی برج – مزرعه .در این مقاله، ابتدا به بررسی ادبیات موضوع پرداخته شده است و سپس با بهره گیری از تکنیک تحلیل محتوا جهت بررسی منابع و اسناد موجود در این زمینه به تحلیل جنبه های مختلف ساخت این کشتزارها پرداخته شده است. نتایج این تحلیل ها نشان می دهد که ساخت کشتزارهای عمودی به عنوان ساختمانی با قابلیت کنترل شرایط محیطی برای انجام فعالیت های کشاورزی در فضاهای شهری می تواند علاوه بر ارتقای سطح کشاورزی شهری، دارای مزایای زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی برای شهرها باشد.

کشاورزی شهری، امنیت غذایی، برج - مزر عه، معماری پایدار، چند عملکردی