پریا مشک آبادی - دانشجوی دکتری معماری، گروه معماری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

ھدف از این مقاله توسعه گردشگری در زمینه بومی و استفاده از فرھنگ و معماری بومی در شھرھای مختلف ایران است. سوال ھای زیادی در خصوص تخریب بافت تاریخی و با ارزش در شھرھا را شاھدیم که رفته رفته بر تعداد آن ھا نیز افزوده می شود. شھرھا وحدت و ھماھنگی خود را در اثر تقلیدھای بی جا از گوشه و کنار دنیا از دست داده اند و اینجا است که اھمیت و نقش معماری بوم فرھنگ گرا در توسعه بوم گردی روشن می شود و به راستی این گونه معماری دارای چه توانمندی ھایی است فرض ما این است که معماری بوم فرھنگ گرا می تواند زمینه ھای فراوانی برای توسعه بوم گردی ایجاد نماید. زیرا معماری ای که برگرفته از دانش بومی و برخاسته از نیازھای فرھنگی مردمان آن باشد ھمیشه موفق و دارای ظاھر زیبا بوده و خواستار توجه جھانیان می باشد. لذا تحقیق ما از نوع توصیفی- تحلیلی است که از منابع کتابخانه ای و اینترنتی و ھمچنین مشاھدات میدانی به جمعآوری اطلاعات مورد نظر پرداخته است. پس از بررسی یافته ھای پژوھش به این نتیجه رسیدیم که با ترویج معماری بوم فرھنگ گرا در شھرھای ایران چھره بیگانه را می توان حداقل از ظاھر شھر ربوده و با استفاده از ویژگی ھای منحصر به فردشان زیبایی بومی را به آن ھا باز گرداند.

معماری، بوم فرهنگ گرا، توسعه، بوم گردی، اکولوژ