پونه میزان صوفی
سمیرا زارع نژاد

در عصر حاضر، توریسم از بزرگ ترین صنایع دنیا و وابسته به بخش عمده ای از اقتصاد جھانی است؛ که این پدید از نظر اقتصادی، اجتماعی - فرھنگی و محیطی با زندگی انسان ھا و دولت ھا آمیخته شده است. در واقع گردشگری به خاطر برخورداری از توانمندی ھای بالا در خلق و ارتقاء مولفه ھای توسعه ملی، منطقه ای، شھری و روستایی ھمیشه مورد توجه و ستایش بوده است. شھرھا از دو نظر در صنعت گردشگری نقش بلامنازع دارند: از یک سو با تمرکز جمعیت در خود و اضطرارھای ناشی از کار و فعالیت در شھر، خود محل صدور گردشگر بوده و از سوی دیگر، بعضی از آن ھا با داشتن امکانات و جاذبه ھای تاریخی و توریستی به عنوان مقصد ایفای نقش می نمایند. این پژوھش با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی موضوع مورد نظر پرداخته است. نتایج حاصله از تحقیق حاکی از آن می باشد، که کنترل مدیریت توسعه گردشگری شھری تاثیر به سزایی در پایداری گردشگری دارد. به این علت که گردشگری شھری از مهم ترین گونه ھای گردشگری می باشد که اگر اثرات آن مورد کنترل قرار بگیرد مسیر دستیابی به پایداری گردشگری ھموارتر می گردد، بنابراین با توجه به گسترش روزافزون گردشگری توجه به پایداری گردشگری را مورد توجه عام و خاص قرار داده است که در این پژوھش به صورت مشروح مطرح می گردد.

گردشگری، گردشگری شهری، گردشگری پایدار، اثرات گردشگری