مرجان تقوی - دانشجوی کارشناسی شهرسازی، دانشگاه خاوران، مشهد

تداوم جریان زندگی در کالبدهای کهن جز با بازآفرینی بافت های واجد ارزش از طریق مشارکت و به کارگیری رویکردهای موثر مداخله کنشگران این قبیل بافت ها در چنین محدوده هایی ممکن نیست. منطقه ثامن مشهد به دلیل مجاورت به حرم مطهر از مهم ترین مراکز قدیمی و تاریخی شهر به شمار می رود که سهم عمده ی فضای کالبدی آن را بافت های تاریخی تشکیل می دهد و نیازمند توجه از سوی مدیریت شهری و پیشبرد راهبردهایی در جهت توانمندسازی و حیات بخشی به این بافت ها است که به عنوان نمونه موردی این پژوهش قرارگرفته است. هدف این پژوهش ارایه راهکارهای مناسب جهت بهسازی بافت منطقه ثامن می باشد. تاکنون بیشترین توجه طرح های ساماندهی، بهسازی و بازسازی در ایران، پیرامون مسیله نوسازی کالبدی بوده و ساکنان به عنوان مخاطبان اصلی، نادیده گرفته شده اند. حال این سوال مطرح است که چرا نوسازی و بهسازی بافت های تاریخی با مشارکت مردم صورت نمی پذیرد تحقیق حاضر از نوع کیفی است و روش تحقیق به کار رفته دراین پژوهش توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری داده مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است. نوشتار حاضر قصد دارد ضمن تبیین اهمیت نقش شهروندان که عنصر اصلی هویت دهنده به شهر هستند، به ارایه راهکارهایی جهت اهمیت نقش شهروندان در اجرای طرح های شهری، مشارکت آنان در مدیریت شهری، فرآیند تصمیم گیری، سرمایه گذاری شهروندان و آگاهی دادن به شهروندان برای اهمیت مشارکت در این طرح ها بپردازد.

بافت تاریخی، بهسازی و نوسازی شهری، مشهد، مشارکت