منصوره مظاهری - دکترای بیوفیزیک، پژوهشگاه استاندارد، پژوهشکده غذایی و کشاورزی

غلظت واقعی مایکوتوکسین در یک بهر هیچ گاه با قطعیت صد در صد نمی شود. در نتیجه برخی از بهرها با برنامه نمونه برداری مورد استفاده به طور نادرست دسته بندی می شوند. برخی از بهرهای خوب با روش نمونه برداری مردود می شوند (مثبت کاذب و با ریسک فروشنده ) و برخی از بهرهای آلوده و بد با روش نمونه برداری مورد استفاده مورد پذیرش قرار می گیرند (منفی کاذب و یا ریسک خریدار). شدت این ریسک ها مستقیما به شدت ناهمگنی و روش آزمون مایکوتوکسین ها بستگی دارد. هر روش نمونه برداری باید به گونه ای طراحی شود که ریسک فروشنده و خریدار را به حداقل مقدار ممکن برساند. در اندازه گیری مایکوتوکسین ها، شناسایی منابع خطا بسیار مهم است به طوری که خطاها تا جای ممکن کاهش یابد. معمولا مرحله نمونه برداری مرحله ای است که به علت توزیع بسیار غیر یکنواخت مایکوتوکسین ها در میان دانه های یک بهر، بیشترین خطا را شامل می شود. به عنوان مثال در یک نمونه برداری 5 کیلوگرمی و روش آماده سازی نمونه با استفاده از آسیاب کردن نمونه و برداشتن نمونه 250 گرمی و آزمون به روش کروماتوگرافی روی صفحه نازک به ترتیب 83، 9 و 8 درصد خطای آزمون آفلاتوکسین در بادام زمینی خام مشاهده می شود. در این راستا سازمان های بین المللی مانند سازمان بهداشت جهانی سازمان خوار و بار و کشاورزی روش های علمی را برای ارزیابی و طراحی روش های نمونه برداری برای مواد غذایی درگیر تجارت بین المللی استفاده می کنند.

مایکوتوکسین، نمونه برداری، ناهمگنی